Wij buigen ons erover

Adriaan en Jens zijn inmiddels alweer ietsje meer vaardig in het drukken van de platen. We vinden dat we capabel genoeg zijn voor de grote platen. Deze zijn in iets eenvoudiger aangezien ze geen tonrondte hebben, en we dus alleen maar normale rondte erin hoeven te drukken. Wel zijn ze natuurlijk minder makkelijk handelbaar als de kleinere plaat. Daarom bouwden we een loopcat stelling met kettingtakels, elastieken en katrolletjes zodat de plaat alsnog kon bewegen in alle vrijheidsgraden. 

Door de regen vagen de lijnen weg en moeten die weer opnieuw gezet worden 

Ondertussen gaat Piet als een trein met het aanpakken van de kleinere stukjes. Hier pakt hij een stukje potdeksel en boeisel achterin aan.

Al doende leert men is hier van toepassing. Met malletjes van dunne strip kijken we op de plekken van de spanten of ze al de goede ronding hebben. Helaas hebben we bij de eerste grote plaat toch niet goed opgelet, en is hij iets te rond geworden. Terugdrukken dan maar!

Het passen van de grote platen heeft ook wat meer voeten in aarde. Eerst met de kettingtakels recht omhoog, dan met de dommekracht onderstoppen en kijken of het goed is. 

Als we denken dat hij goed is, dan moeten we de gaten van de spanten overnemen. Zo kunnen we plaat ook makkelijker bij trekken om te kijken of die daadwerkelijk goed is. 

De plaat heeft in dit stadium nog de overlengte, wat het soms iets bemoeilijkt

We vallen met onze neus in de boter als de werf een feestje houdt voor de heropening van het geheel. Ook de Jacob wordt een beetje in het licht gezet voor de bezoekers. 

De achterste plaat maken we op maat. Eerst nauwkeurig aftekenen, slijpen en dan eindeloos passen. 

We zijn inmiddels gewend aan alle weerstomstandigheden. Vorige week kregen we te maken met stevige sneeuwbuien. Een laag sneeuw en harde wind bleek voor onze tent toch een grote belasting. Hij hield het wel, maar we besloten om toch maar een middensteun erbij te maken om de noklat te ontlasten. Hier is Adriaan die aan het maken. 

In de stromende regen drukken we ook de laatste twee platen van de BB zijde. Met een muziekje erbij natuurlijk. Deze platen zijn allebei in één keer perfect; leuk!

Ook deze plaat wordt eerst gepast. 

Ook hier is de razende klusser aangekomen

Het gaten overnemen van de spanten vergt veel tijd en precisie. Achtereenvolgens moeten alle bouten aan- of losgedraaid worden om de goede positie te verkrijgen. Op sommige stukken moeten de platen toch nog een stukje kromgetrokken worden met de boutjes en dat vergt veel kracht. Inmiddels hebben we een accuslagmoersleutel gekocht en kunnen we dit razendsnel doen. 

Alle platen in vorm en model. 

Een mooi gezicht met de boutjes

De kleur van nieuw staal, daar worden we enthousiast van!

Sloopwerk (en een beetje nieuw)

De eerste twee weken zijn we bezig met settelen van gereedschap, tent en dergelijke. De werkzaamheden zijn uiteraard vooral slopen. We beginnen met de kimmen omdat die het moeilijkst zijn en het prettig is om die als eerst af te hebben. Verder sluit de vlakplaat de kimplaten op (langsscheeps-land) wat mede deze bouwvolgorde bepaald. Verder besluiten we om slechts één kant tegelijk te doen om zo te leren en waar mogelijk de andere kim slimmer aan te pakken.

Wat gaten in het vlak gebrand om wat te oefenen met de snijbrander, de lokale dikte te bekijken en het zodat we niet meer terug kunnen

Adriaan leert van Joram 'gutsen'. Gutsen is eigenlijk een manier om lassen weg te branden, maar wij gebruiken het nu om de koppen van de nagels weg te branden. 

Daarna moet de slak nog even weggeslepen worden, en kunnen de nagels met een por en een flinke hamer eruit geslagen worden, tenminste, in theorie..

Het achterste plaatje is eruit!

toch gek, zo'n gat

De uitgehaalde plaat blijkt niet zo slecht als gedacht, maar hier zie je waarom we eigenlijk met dit project begonnen zijn: de dubbelingen. Hier is de dubbeling doorgetrokken tot over het land, plaatselijk drie (!) plaatdiktes op elkaar dus!

Het volgende stuk plaat is groter

Ook die blijkt in het midden nog best goed. Echter de onderkant en bovenkant zijn al matiger. Een strook van de plaat daarboven blijkt nog veel slechter. Dit is ook - niet toevallig - de normale waterlijn.

Als je goed op de foto kijkt, kan je zien dat er een dubbeling op de waterlijn gezeten heeft. Die heeft Adriaan er vakkundig afgegutst. De dubbeling blijkt er niet voor niets te zitten. Alle nagels die we op die plek eruit slaan zorgen voor een scheur in het gat van de bovenste plaat...

f

We besluiten ook van de bewuste plaat erboven een hele strook weg te halen en later weer netjes terug te zetten. Op deze manier hebben we ook meer ruimte voor het passen van de nieuwe kimplaten.

Adriaan en Jens houden zich bezig met het grote werk. Ondertussen doet Piet allerlei kleine klussen die erg nuttig en tijdrovend zijn. Hier is hij bezig met het vervangen van een stukje boeisel waar het schildpadblok zit. Het is lekker dat dat soort rotte stukken ondertussen opgeknapt wordt ipv achteraf dat nog te moeten doen.

Hier kan je goed in de dubbeling kijken.

Een toevalstreffer; dwars door een nagel in. Opvallend is elke keer hoe weinig men vroeger soevereinde

Ook voorin was een heel stuk gedubbeld

Piet gaat gestaag door naar een nieuw rot stukje berghout, een uitdaging qua opbouw!

De ziekenboeg. De oude platen liggen op de nieuwe platen die nog in vorm gedrukt moeten worden. 

 

Nadat alles schoongemaakt en voorbereid is, kan het drukwerk beginnen. Gelukkig kan dat op de pers op het terrein zelf. Joram (links) legt ons uit hoe het werkt, waar je op moet letten en wat je niet moet doen. 

een aantal lijnen op de plaat geven referentie waar je bent. Dit moet het kleine achterplaatje worden. Ook hier kiezen we bewust voor het moeilijkste eerst aangezien deze in twee dimensies rond loopt. Naast zijn normale kimstraal, heeft 'ie ook 'tonrondte' (we leren termen bij). 

Hier is de vorm van de plaat zo goed als af (1.5 dag drukken later). 

De plaat heeft 5 cm overlengte aan alle kanten. Dit is nodig voor het drukken van het laatste stukje, en ter vergemakkeling van het latere pasmaken. 

Ondertussen ziet het er alweer beter uit bij het berghout!